آزمون گرامر انگلیسی - جملات شرطی نوع دوم (Second Conditional)
جملات شرطی نوع دوم برای صحبت در مورد موقعیت‌های فرضی (hypothetical) یا غیرواقعی (unreal) در زمان حال یا آینده استفاده می‌شود. این جملات نشان می‌دهند که اگر یک شرط غیرممکن یا بسیار بعید در حال حاضر محقق می‌شد، نتیجه‌ای فرضی نیز به دنبال داشت. به عبارت دیگر، این جملات برای توصیف اتفاقاتی استفاده می‌شوند که برخلاف واقعیت فعلی هستند.
ساختار جمله
جمله شرطی نوع دوم از دو بخش اصلی تشکیل شده است:
- بخش شرط (If Clause): این بخش شامل شرط فرضی است و از زمان گذشته ساده (Simple Past) استفاده می‌کند.
- بخش نتیجه (Main Clause): این بخش نتیجه فرضی را نشان می‌دهد و از ساختار would + شکل ساده فعل (base form of the verb) استفاده می‌کند.
ساختار کلی به شکل زیر است:
If + فاعل + گذشته ساده (Simple Past), فاعل + would + شکل ساده فعل
نکته: می‌توان جای دو بخش جمله را عوض کرد، اما در این صورت دیگر نیازی به ویرگول (comma) نیست.
مثال:
- If I **won** the lottery, I **would buy** a big house. (اگر در لاتاری برنده می‌شدم، یک خانه بزرگ می‌خریدم.)
- I **would buy** a big house if I **won** the lottery. (یک خانه بزرگ می‌خریدم اگر در لاتاری برنده می‌شدم.)
در این مثال، برنده شدن در لاتاری یک اتفاق فرضی و بعید در زمان حال است.
کاربردها و مثال‌های جامع
1. صحبت در مورد شرایط غیرواقعی در زمان حال
این رایج‌ترین کاربرد جملات شرطی نوع دوم است. ما از آن برای صحبت در مورد اتفاقاتی استفاده می‌کنیم که در حال حاضر برخلاف واقعیت هستند.
| بخش شرط (If Clause) | بخش نتیجه (Main Clause) | ترجمه | توضیح |
|---|---|---|---|
| If I **were** you, | I **would study** more. | اگر من جای تو بودم، بیشتر درس می‌خواندم. | من نمی‌توانم جای تو باشم، بنابراین این یک توصیه بر اساس یک موقعیت فرضی است. (استفاده از were برای تمام فاعل‌ها در این نوع جملات مرسوم است، حتی برای I و he و ...) |
| If he **had** enough money, | he **would travel** the world. | اگر او به اندازه کافی پول داشت، به دور دنیا سفر می‌کرد. | واقعیت این است که او به اندازه کافی پول ندارد. |
2. ارائه توصیه
از جمله شرطی نوع دوم برای ارائه توصیه یا پیشنهاد به دیگران نیز استفاده می‌شود، به ویژه با عبارت If I were you... (اگر من جای تو بودم...).
مثال:
- If I **were** you, I **would accept** the job offer. (اگر من جای تو بودم، پیشنهاد شغلی را قبول می‌کردم.)
- He **would feel** better if he **took** a rest. (اگر او کمی استراحت می‌کرد، حالش بهتر می‌شد.)
نکات مهم
- استفاده از were به جای was: در جملات شرطی نوع دوم، به خصوص در محاوره رسمی و نوشتاری، معمولاً از were برای تمام فاعل‌ها (حتی I، he، she، it) استفاده می‌شود. این نشان‌دهنده غیرواقعی بودن شرایط است.
- If I **were** rich, I would buy a yacht. (اگر ثروتمند بودم...)
- If she **were** here, she would help us. (اگر او اینجا بود...)
- استفاده از could و might: به جای would می‌توان از افعال مدال دیگری مانند could (برای بیان توانایی) یا might (برای بیان احتمال) استفاده کرد.
- If I had a car, I **could** drive to work. (اگر ماشین داشتم، می‌توانستم با آن به سر کار بروم.)
- If we left now, we **might** catch the last bus. (اگر همین حالا حرکت می‌کردیم، ممکن بود به اتوبوس آخر برسیم.)
